Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗΣ - Κεφάλαιο 1γ΄

Σαμαέλ Αούν Βεόρ

✫Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗΣ - Κεφάλαιο 1γ΄

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1

μέρος γ΄ 

Η ΑΥΤΟΑΓΑΠΗ

Πολλά λέγονται, γύρω από τη γυναικεία ματαιο­δοξία. Πραγματικά, η ματαιοδοξία ει, ναι. η ζωντανή εκδήλωση της αυτοαγάπης.

Η γυναίκα εμπρός στον καθρέπτη, ει, ναι, ένας ολοκληρωμένος Νάρκισσος, αυτολατρευόμενη και αυτο-ειδωλοποιούμενη με τρέλα. Η γυναίκα στολίζεται όσο καλύτερα μπορεί,, βάφεται-, φτιάχνει τα μαλλιά της, με μοναδικό σκοπό να πουν οι άλλοι, "Είσαι όμορφη, είσαι ωραία, είναι ντίβα! κ.τ.λ.".

Το εγώ πάντα χαίρεται όταν ο κόσμος το -θαυμά­ζει, το εγώ στολίζεται για να το λατρεύουν οι άλ­λοι. Το εγώ θεωρεί τον εαυτό του όμορφο, αγνό, άφατο, άγιο, ενάρετο, κ.τ.λ. Κανείς δεν θεωρεί τον εαυτό του κακό, όλοι οι άνθρωποι αυτο-θεωρούνται καλοί και δίκαιοι.

Η αυτοαγάπη είναι κάτι φοβερό. Για παράδει­γμα, οι φανατικοί του Υλισμού δεν δέχονται τις Ανώτερες Διαστάσεις του Διαστήματος από αυτοαγάπη. Αγαπούν πολύ τον εαυτό τους και όπως είναι φυσικό, απαιτούν οι Ανώτερες Διαστάσεις του Διαστήματος, των Κόσμων και κάθε υπεραισθητής ζωής να υποτάσσο­νται στις προσωπικές τους ιδιοτροπίες. Δεν είναι ικανοί να πάνε πιο πέρα από τα στενά τους κριτήρια και τις θεωρίες τους, πιο πέρα από το αγαπημένο τους εγώ και τις νοητικές τους προκαταλήψεις.

Ο θάνατος δεν λύνει το μοιραίο πρόβλημα του εγώ. Μόνο ο θάνατος του εγώ μπορεί, να λύσει το πρόβλημα του ανθρώπινου πόνου, αλλά το εγώ αγαπά τον εαυτό του και δεν θέλει να πεθάνει με κανένα τρόπο. Ενόσω υπάρχει το εγώ, ο τροχός της Σαμσάρα θα γυρίζει, ο μοιραίος τροχός της ανθρώπινης τραγω­δίας.

Όταν είμαστε πραγματικά ερωτευμένοι, απαρνού­μαστε το εγώ. Είναι σπάνιο να βρούμε κάποιον στη ζωή ερωτευμένο πραγματικά. Είναι όλοι παθιασμένοι, κι αυτό δεν είναι αγάπη. Οι άνθρωποι παθιάζονται όταν βρίσκονται με κάποιον που τους αρέσει, αλλά όταν ανακαλύπτουν στο άλλο άτομο τα ίδια τους τα λάθη, τις ιδιότητες και ελαττώματα, τότε το αγαπη­μένο πρόσωπο χρησιμεύει γι' αυτούς σαν καθρέπτης όπου μπορούν να βλέπουν πλήρως τον εαυτό τους. Στην πραγματικότητα δεν είναι ερωτευμένοι με το αγαπημένο πρόσωπο, είναι απλώς και μόνο ερωτευμέ­νοι με τον εαυτό τους και χαίρονται να βλέπονται στον καθρέπτη που είναι το αγαπημένο πρόσωπο, γιατί εκεί βρίσκουν τον εαυτό τους και τότε υποθέτουν ότι είναι ερωτευμένοι. Το εγώ χαίρεται εμπρός στον κρυστάλλινο καθρέπτη και νιώθει ευτυχισμένο κοιτάζοντας τον εαυτό του στο άτομο που έχει τις ίδιες του ιδιότητες, αρετές και ελαττώματα. 

Πολλά λένε οι κήρυκες γύρω απ' την αλήθεια, αλλά, είναι μήπως δυνατό να γνωρίσουμε την αλήθεια, όταν υπάρχει μέσα μας η αυτοαγάπη.

Μόνο επαλείφοντας την αυτοαγάπη, μόνο με το νου ελεύθερο από υποθέσεις, μπορούμε να εμπειριώσουμε, σε απουσία του εγώ, το τι είναι Αλήθεια.

Πολλοί θα κριτικάρουν αυτό το έργο της Επανά­στασης της Διαλεκτικής. Όπως πάντα, οι ψευτοσοφοί θα κοροϊδέψουν τους επαναστατικούς σχεδιασμούς, λόγω του εγκλήματος να μην συμπίπτουν αυτές οι διδασκαλίες με τις "νοητικές υποθέσεις" και τις πολύπλοκες θεωρίες που αυτοί έχουν στη μνήμη τους.

Οι πολυμαθείς δεν είναι ικανοί να ακούν με αυθόρμητο νου, ελεύθερο από νοητικές υποθέσεις, θεωρίες, προκαταλήψεις κ.τ.λ., την Επαναστατική Ψυχολογία. Δεν είναι ικανοί να ανοίγονται στο και­νούργιο με ακέραιο νου, με νου όχι διαιρεμένο από τη μάχη των αντιθέτων.

Οι πολυμαθείς ακούν μόνο για να συγκρίνουν με τις υποπέσεις τους, τις συσσωρευμένες στη μνήμη. Οι πολυμαθείς ακούν μόνο για να μεταφράζουν σύμφωνα με τη γλώσσα των προκαταλήψεων και προκρίσεων τους και να φθάνουν στο συμπέρασμα ότι οι διδασκαλίες της Επανάστασης της Διαλεκτικής είναι φαντασίωση. Έτσι είναι πάντα οι πολυμαθείς, οι νόες τους είναι πια τόσο εκφυλισμένοι που δεν μπορούν να δουν το καινούργιο.

Το εγώ, μέσα στην αλαζονεία του θέλει τα πάντα να συμπίπτουν με τις νοητικές θεωρίες και υποπέσεις του. Ίο εγώ θέλει να εκπληρώνονται όλες του οι ιδιοτροπίες και ο Κόσμος στην ολότητα του να υπόκει­ται στους εργαστηριακούς του πειραματισμούς.

Το εγώ απεχθάνεται τον οποιονδήποτε που πλη­γώνει την αυτοαγάπη του. Το εγώ λατρεύει τις θεω­ρίες και προαντιλήψεις του.

Πολλές φορές απεχθανόμαστε κάποιον δίχως κανένα λόγο. Απλούστατα, διότι αυτός ο κάποιος προσωποποιεί κάποια ελαττώματα που εμείς οι ίδιοι φέρουμε καλά κρυμμένα και δεν μπορεί να μας αρέσει ότι ο άλλος τα εκθέτει. Στην πραγματικότητα, τα λάθη που "κοπανάμε" στους άλλους, τα φέρουμε βόδια μέσα μας.

Κανείς δεν είναι τέλειος σ' αυτόν τον κόσμο, είμαστε όλοι μας κομμένοι από το ίδιο ψαλίδι. Καθένας μας είναι ένα κακό σαλιγκάρι στον κόλπο της Μεγάλης Πραγματικότητας.

Όποιος δεν έχει ένα ελάττωμα προς ορισμένη κατεύθυνση, το έχει προς άλλη κατεύθυνση. Μερικοί δεν πλεονεκτούν για χρήματα, πλεονεκτούν όμως για φήμη, τιμές, αγάπες, κ.τ.λ. Άλλοι, δεν μοιχεύουν με την ξένη γυναίκα, χαίρονται όμως νοθεύοντας διδασκαλίες, ανακατεύοντας "πιστεύω", στο όνομα της Συμπαντικής Αδελφότητας.

Μερικοί, δεν ζηλεύουν τη γυναίκα τους, ζηλεύουν όμως φιλίες "πιστεύω", αιρέσεις, πράγματα, κ.τ.λ. Έτσι είμαστε οι άνθρωποι, κομμένοι πάντα από το ίδιο μαχαίρι.

Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην λατρεύει τον εαυτό του. Εμείς έχουμε ακούσει άτομα να χαίρο­νται ώρες και ώρες ολόκληρες μιλώντας για τον εαυτό τους, τα αξιοθαύματά τους, τα ταλέντα τους, τις αρετές τους, κ.τ.λ.

Το εγώ αγαπά τόσο τον εαυτό του που φθάνει να φθονεί το καλό του άλλου. Οι γυναίκες στολίζο­νται με πολλά πράγματα, εν μέρει από ματαιοδοξία και εν μέρει για να ξυπνήσουν το φθόνο στις υπόλοι­πες γυναίκες. Όλες ζηλεύουν όλες. Όλοι ζηλεύουν το ξένο φόρεμα, το ξένο κολάρο, κ. τ. λ.  Όλες λα­τρεύουν τον εαυτό τους και δεν θέλουν να βλέπουν τον εαυτό τους πιο κάτω από τις άλλες, είναι νάρκισ­σοι εκατό τα εκατό.

Μερικοί ψευτο-αποκρυφιστέςα, αδελφοί πολλών αιρέσεων, λατρεύουν τόσο τον εαυτό τους που έχουν φθάσει στο σημείο να πιστεύουν ότι είναι πηγάδια ταπεινοσύνης και αγιότητας. Αισθάνονται υπερήφανοι για την ίδια τους την ταπεινοσύνη. Είναι φοβερά υπερήφανοι.

Δεν υπάρχει ψευτο-αποκρυφιστής αδελφούλης ή αδελφούλα που κατά βάθος να μην κοκορεύεται για αγιότητα, μεγαλείο και πνευματική ωραιότητα.

Κανένας, ψευτο-αποκρυφιστής αδελφός ή αδελφή που να θεωρεί τον εαυτό του κακό και διεστραμμένο. Όλοι περνιούνται για άγιοι και τέλειοι, αν και στην πραγματικότητα είναι, όχι μόνο κακοί, αλλά επίσης διεστραμμένοι.

Το αγαπημένο εγώ λατρεύει υπερβολικά τον εαυτό του και περνιέται, μολονότι δεν το λέει, για καλό και τέλειο.

Α-ΧΙΜΣΑ, Η ΜΗ-ΒΙΑ

Α-Χιμσα, είναι η καθαρή σκέψη της Ινδίας, η μη βία. Η Α-Χίμσα είναι όντως εμπνευσμένη από τη συμπαντική αγάπη. Χίμσα σημαίνει επιθυμία για φόνο, επιθυμία για βλάβη. Επομένως, Α-Χίμσα είναι η άρνηση κάθε πρόθεσης για θάνατο ή βλάβη που προ­καλείται από βία.

Α-Χίμσα είναι το αντίθετο του εγωισμού. Α-Χίμσα είναι αλτρουισμός και αγάπη απόλυτη. Α-Χίμσα είναι η ορθή δράση.

Ο Μαχάτμα Γκάντι έκανε την Α-Χίμσα ραχοκοκα­λιά της πολιτικής του διδασκαλίας. Ο Γκάντι όρισε την εκδήλωση της Α-Χίμσα, ως εξής: "Η μη βία, δεν συνίσταται στην άρνηση οποιασδήποτε πραγματι­κής πάλης ενάντια στο κακό. Η μη βία, έτσι όπως εγώ την αντιλαμβάνομαι, καθιερώνει μια εκστρατεία πιο ενεργή ενάντια στο κακό, απ’ ότι ο Νόμος του "Οφθαλμόν αντί οφθαλμού", του οποίου η ίδια η φύση αποφέρει ως αποτέλεσμα την ανάπτυξη της διαστροφής.  Εγώ ορθώνω εμπρός στο ανήθικο μια νοητική, και κατ' ακολουθία, μια ηθική αντίταξη.  Προσπαθώ να σκουριάσω το σπαθί του τύραννου, όχι διασταυρώνο­ντας το με μια λεπίδα καλύτερα ακονισμένη, αλλά απογοητεύοντας την ελπίδα του με το να μην προβάλλω καμιά απολύτως φυσική αντίσταση.  Αυτός, θα βρει σε μένα μια ψυχική αντίσταση που θα ξεφύγει την επίθεση του.  Η αντίσταση αυτή, κατ' αρχάς θα τον τυφλώσει και στη συνέχεια θα τον υποχρεώσει να υποχωρήσει. Και το γεγονός αυτής της υποχώρησης δεν θα ταπεινώσει τον επιτιθέμενο, αλλά θα τον καταξιώσει..." Δεν υπάρχει ισχυρότερο όπλο από τον ορθά διοχετευμένο νου.

Το εγώ είναι αυτό που διαχωρίζει, προδίδει και εγκαθιστά μια αναρχία μέσα στην πονεμένη φτωχή ανθρωπότητα.  Ο εγωισμός, η προδοσία και η έλλειψη αδελφοσύνης έχει διαιρέσει την ανθρωπότητα.

Το εγώ δεν δημιουργήθηκε από το θεό, μήτε από το Πνεύμα, μήτε από την Ύλη. Το εγώ δημιουργή­θηκε από τον ίδιο μας το νου και θα πάψει να ύπαρχε ι όταν θα τον έχουμε κατανοήσει ολότελα ο' όλα τα επίπεδα του νου. Μόνο μέσω της ορθής δράσης, ορθού διαλογισμού, ορθής θέλησης, ορθών μέσων ζωής, ορθής προσπάθειας, και ορθής μνήμης, μπορούμε να διαλύ­σουμε το εγώ. Είναι επείγον να τα κατανοούμε όλα αυτά αν επιθυμούμε πραγματικά την Επανάσταση της Διαλεκτικής.

Δεν πρέπει να συγχέεται η προσωπικότητα με το εγώ. Στην πραγματικότητα, η προσωπικότητα διαμορ­φώνεται κατά τα επτά χρόνια της βρεφικής ηλικίας, ενώ το εγώ είναι το λάθος που διαιωνίζεται ισχυροποιούμενο κάθε φορά με τη μηχανική της υποτροπής.

Η προσωπικότητα είναι ενεργητική, γεννιέται με τις συνήθειες, τα έθιμα, τις ιδέες, κ.τ.λ. ,κατά τη βρεφική ηλικία και ισχυροποιείται με τις εμπει­ρίες της ζωής. Τόσο η προσωπικότητα όσο και το εγώ πρέπει να αποσυντεθούν. Εμείς είμαστε πιο επα­ναστατικοί, από τους Γκουρτζίεφ και Ουσπένσκι.

Το εγώ χρησιμοποιεί την προσωπικότητα σαν όργανο δράσης. Ο περσοναλισμός (προσωπυκισμός) είναι αποτέλεσμα αυτού του μείγματος εγώ και προσω­πικότητας. Η λατρεία της προσωπικότητας επινοήθηκε από το εγώ. Πράγματι, ο περσοναλισμός γεννά εγωι­σμούς, μίση, βία κ. τ. λ. Όλα αυτά απορρίπτονται από την Α-Χίμσα.

Ο περσοναλισμός καταστρέφει ολοσχερώς τις εσωτεριστικές οργανώσεις. Ο περσοναλισμός δημιουρ­γεί αναρχία και σύγχυση. Ο περσοναλισμός μπορεί να διαλύσει την οποιαδήποτε οργάνωση.

Σε κάθε επανενσάρχωση-επιστροφή, το εγώ κατασκευάζει μια νέα προς πικότητα. Κάθε άτομο είναι διαφορετικό σε κάθε νέα επανενσάρκωση. Είναι επείγον να μάθουμε να ζούμε.  Όταν το εγώ διαλύεται προσέρχεται σε μας η Μεγάλη Πραγμα­τικότητα, η αληθινή Ευτυχία. Εκείνο που δεν έχει όνομα.

Ας κάνουμε διάκριση μεταξύ Είναι και εγώ.  Ο τωρινός άνθρωπος έχει μόνο εγώ. Ο άνθρωπος είναι ένα όχι-φτασμένο ον.  Είναι επείγον να φθάνουμε το Είναι, είναι αναγκαίο να γνωρίζουμε ότι το Είναι, είναι ευτυχία δίχως όρια.

Αποδείχνεται παράλογο να λέμε ότι το Είναι, είναι το "Ανώτερο Εγώ", το "Θεϊκό Εγώ", κ.τ.λ. Το Είναι, όντας κοσμικής και συμπαντικής υφής, δεν μπορεί να έχει γεύση του εγώ. Ας μην προσπαθού­με να θεοποιούμε το εγώ.

Η Α-Χίμσα είναι μη-βια στη σκέψη, το λόγο και στα έργα. Η Α-Χιμσα είναι σεβασμός στις ιδέες των άλλων, σεβασμός προς όλες τις θρησκείες, σχο­λές, αιρέσεις, οργανώσεις κ.τ.λ.

Ας μην περιμένουμε να εξελιχθεί το εγώ, διότι το εγώ ουδέποτε τελειοποιείται. Χρειαζόμαστε μια ολική Επανάσταση της Συνείδησης. Αυτός είναι ο μοναδικός τύπος επανάστασης που αποδεχόμαστε.

Στην Επανάσταση της Διαλεκτικής, στην Επανά­σταση της Συνείδησης, στηρίζεται το δόγμα της Α-Χίμσα.

Καθώς πεθαίνουμε στιγμή προς στιγμή, η ^συμφω­νία μεταξύ των ανθρώπων αναπτύσσεται αργά-αργά. Καθώς πεθαίνουμε στιγμή προς στιγμής το αίσθημα συνεργασίας αντικαθίσταται ολοκληρωτικά με το αίσθη­μα του συναγωνισμού. Καθώς πεθαίνουμε στιγμή προς στιγμή η κακή θέληση αντικαθίσταται σιγά-σιγά με την καλή θέληση.

Οι άνθρωποι καλής θέλησης δέχονται την Α-Χίμσα.  Αποδείχνεται αδύνατο το ξεκίνημα μιας νέας τάξης στον ψυχισμό μας έχοντας αποκλείσει το δόγμα της μη-βίας.

Η Α-Χίμσα πρέπει να καλλιεργείται στην οικο­γένεια, ακολουθώντας το μονοπάτι του Τέλειου Γάμου. Μόνο με τη μη-βία στη σκέψη, στο λόγο και στα έργα μπορεί, να βασιλεύει η ευτυχία στις οικογενειακές εστίες.

Η Α-Χίμσα πρέπει να αποτελεί, το θεμέλιο του καθημερινού ζει ν: στο γραφείο, στον αργαλειό, στον αγρό, στο σπιτικό κ.τ.λ. Πρέπει να ζούμε το δόγμα της μη-βίας.

ΑΓΕΛΑΙΑ ΔΙΑΓΩΓΗ

Αγελαία διαγωγή είναι η τάση που έχει η ανθρώ­πινη μηχανή να αναμειγνύεται με άλλους δίχως κανε­νός είδους διάκριση ή έλεγχο.

Ας δούμε το τι κάνει κάποιος όταν βρίσκεται σε ομάδες ή όχλο. Είμαι βέβαιος ότι πολύ λίγα άτο­μα θα τολμήσουν να βγουν στο δρόμο να πετάξουν πέτρες εναντίον κάποιου. Σε ομάδα, ωστόσο, ναι. Κάποιος μπορεί να χώνεται σε μια δημόσια διαδήλωση και αναμμένος από τον ενθουσιασμό, καταλήγει μέσα στον όχλο να πετάει πέτρες, αν και αργότερα αναρω­τιέται: Γιατί το έκανα;

Σε ομάδες, ο άνθρωπος συμπεριφέρεται πολύ διαφορετικά. Κάνει πράγματα που ποτέ δεν θα έκανε μόνος. Σε τι οφείλεται αυτό; Οφείλεται σε αρνητικές εντυπώσεις στις οποίες ανοίγει τις πόρτες και κατα­λήγει να κάνει πράγματα που ουδέποτε θα έκανε μόνος.

Ότου κάποιος ανοίγει τις πόρτες σε αρνητικές εντυπώσεις, όχι μόνο αλλάζει την τάξη του συγκινη­σιακού κέντρου που βρίσκεται στην καρδιά αλλά και το μετατρέπει σε αρνητικό. Ανοίγει κάποιος, για παράδειγμα, τις "πόρτες" του στην αρνητική συγκί­νηση ενός ανθρώπου που έρχεται γεμάτος θυμό επειδή κάποιος του προκάλεσε κάποιο κακό. Τότε, καταλήγει οργισμένος να συμμαχεί μ' αυτόν τον άνθρωπο ενάντια σ' εκείνον που προκάλεσε το κακό, δίχως να έχει πάρει μέρος στην υπόθεση.

Ας υποθέσουμε ότι κάποιος ανοίγει τις "πόρ­τες" του στις αρνητικές εντυπώσεις ενός μεθύστακα. Καταλήγει να δεχθεί ένα ποτηράκι, μετά δύο, τρία, δέκα. Συμπερασματικά: ένας ακόμη μεθύστακας.

Ας υποθέσουμε ότι ανοίγει κάποιος τις "πόρτες" του στις αρνητικές εντυπώσεις ενός ατόμου του αντί­θετου φύλου' καταλήγει πιθανότατα να πορνεύει και να διαπράττει κάθε είδους εγκλημάτων.

Αν ανοίγουμε τις "πόρτες" στις αρνητικές εντυπώσεις ενός ναρκομανή, ίσως καταλήξουμε να καπνίζουμε μαριχουάνα ή να χρησιμοποιούμε οποιοδή­ποτε είδος νευροληπτικό. Σαν κατάληξη, θα επέλθει η αποτυχία.

Μ'αυτόν τον τρόπο είναι που οι άνθρωποι μολύ­νουν ο ένας τον άλλον σε αρνητικό περιβάλλον. Οι κλέφτες κάνουν κι' άλλους κλέφτες. Οι δολοφόνοι "κολλάνε" και κάποιον άλλον ακόμη. Οι ναρκομανείς "κολλάνε" κι άλλους και έτσι πολλαπλασιάζονται οι ναρκομανείς, οι κλέφτες, οι χρήστες, οι δολοφό­νοι, κ.τ.λ. Γιατί; Διότι διαπράττουμε το λάθος ν' ανοίγουμε τις "πόρτες" στις αρνητικές συγκινήσεις και αυτό ποτέ δεν είναι σωστό. Ας επιλέγουμε τις συγκινήσεις.

Αν κάποιος μας φέρνει θετικές συγκινήσεις φωτός, ωραιότητας, αρμονίας, χαράς, αγάπης, τελειό­τητας, ας του ανοίξουμε τις πόρτες της καρδιάς μας. Αλλά, αν κάποιος μας φέρνει αρνητικές συγκινή­σεις μίσους, βίας, ζήλιας, ναρκομανίας, αλκοολι­σμού, πορνείας, μοιχείας, γιατί πρέπει να του ανοί­ξουμε τις πόρτες της καρδιάς μας; Να τις κλείσουμε. Να κλείνουμε τις "πόρτες" στις αρνητικές συγκινή­σεις.

Όταν κάποιος συλλογίζεται πάνω στην αγελαία διαγωγή, μπορεί να την τροποποιεί τέλεια και να καλυτερεύει τη ζωή του.

­Η ΠΑΡΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ

Ο ήχος του κανονιού, ο κρότος του, σπάει τα τζάμια ενός παραθύρου. Απ' την άλλη μεριά, μια γλυκιά κουβέντα κατασιγάζει την οργή, ενώ μια χο­ντροκομμένη, δυσαρμονική λέξη παράγει θυμό, ή μελαγ­χολία, θλίψη ή μίσος κ.τ.λ.

Λένε ότι η σιωπή είναι χρυσός, όμως είναι καλύτερο να πούμε ότι: είναι τόσο λάθος να μιλάει κανείς όταν πρέπει να σωπαίνει, όσο και να σωπαίνει όταν πρέπει να μιλά!

Υπάρχουν σιωπές εγκληματικές κι υπάρχουν και λέξεις ατιμωτικές. Πρέπει να μετράμε με ευγέ­νεια το αποτέλεσμα των λόγων που εκστομίσαμε, διότι πολλές φορές πληγώνουμε ασυνείδητα τους άλλους με λόγια.

Τα γεμάτα κακόβουλο νόημα λόγια παράγουν πορνείες στον κόσμο του νου. Τα άρρυθμα λόγια γεν­νούν βία στον κόσμο του Κοσμικού Νου.

Ποτέ δεν πρέπει να κατακρίνουμε κανένα με το λόγο, διότι ουδέποτε πρέπει να κρίνουμε κανέναν. Η κακολογία, το κουτσομπολιό, και η κατηγορία, έχουν γεμίσει τον κόσμο με πόνο και πίκρα.

Αν εργαζόμαστε με τη Σεξουαλική Υπερδυναμική, πρέπει να κατανοήσουμε ότι οι δημιουργικές ενέργειες εκτίθενται σε κάθε είδους τροποποιήσεις. Οι ενέργειες της λίμπιντο μπορούν να τροποποιηθούν σε ισχύς φωτός ή σκότους. Όλα εξαρτώνται απ' την ποιότητα των λόγων.

Ο τέλειος άνθρωπος μιλάει λόγια τελειότη­τας. Ο γνωστικός σπουδαστής που επιθυμεί να ακολουθήσει το δρόμο της Επανάστασης της Διαλεκτικής πρέπει να συνηθίζει να ελέγχει τη γλώσσα. Πρέπει να μάθει να χειρίζεται το λόγο.

Δεν είναι το εισερχόμενο απ' το στόμα εκείνο που βλάπτει τον άνθρωπο αλλά εκείνο που επέρχεται.  Από το στόμα αναβλύζει η προσβολή, η διένεξη, η δυσφήμηση, η κατηγορία, η λογομαχία, κ.τ.λ. Όλα αυτά είναι που βλάπτουν τον άνθρωπο.

Απόφευγε κάθε είδους φανατισμό διότι μ' αυτό προξενούμε μεγάλο κακό στο συνάνθρωπο, το διπλανό μας. Δεν πληγώνουμε τους άλλους μόνο με άσχημα λόγια ή με λεπτές, καλλιτεχνικές ειρωνείες, αλλά και με τον τόνο της φωνής και με τον άρρυθμο και δυσαρμονικό χρωματισμό της.

 

Η ΓΝΩΣΗ ΤΟΥ ΝΑ ΑΚΟΥΜΕ

Πρέπει να μαδούμε να ακούμε. Για να μάθουμε να ακούμε πρέπει να αφυπνίζουμε τη συνείδηση.

Για να ξέρουμε να ακούμε πρέπει να ξέρουμε να είμαστε παρόντες. Αυτός που ακούει, ξεφεύγει πάντα απ' την ψυχολογική χώρα και την ψυχολογική πόλη.

Η ανθρώπινη προσωπικότητα δεν ξέρει να ακού­ει, όπως επίσης και το φυσικό σώμα, που είναι το όχημα της.

Οι άνθρωποι είναι γεμάτοι από τον εαυτό τους, απ' τις υπερηφάνειες τους, τις ικανότητες τους, τις θεωρίες τους.

Δεν υπάρχει μια γωνίτσα, ένας άδειος χώρος για τη γνώση, για το λόγο. Εμείς πρέπει να έχουμε την κούπα στραμμένη προς τα πάνω, όπως ο Βούδας, για να δεχόμαστε το χριστικό λόγο.

Η ψυχολογική ακρόαση είναι πολύ δύσκολη. Πρέπει να μάθουμε να είμαστε προσεκτικοί για να μάθουμε να ακούμε. Πρέπει να γίνουμε πιο δεκτικοί, πιο αντιληπτικοί, στο λόγο.

Ο κόσμος δεν θυμάται τις προηγούμενες υπάρ­ξεις του, διότι δεν βρίσκεται στο ψυχολογικό του σπίτι, διότι βρίσκεται έξω απ' αυτό.

Πρέπει να θυμόμαστε τον εαυτό μας. Πρέπει να χαλαρώνουμε το σώμα όσες φορές τη μέρα μπορούμε.

Λόγω λησμονιάς του Είναι, ο κόσμος διαπράττει πολλά λάθη. Όταν θυμόμαστε τον εαυτό μας, μας συμ­βαίνουν μεγάλα πράγματα.

Το να συμβουλευόμαστε είναι αναγκαίο, αλλά το σημαντικό είναι να μάθουμε ν' ακούμε. Για να μάθουμε ν' ακούμε πρέπει να κρατάμε σε υπέρτατη προσοχή τα κέντρα συγκινησιακό, κινητικό και δια­νοητικό.

Η εσφαλμένη εκπαίδευση εμποδίζει κάποιον ν' ακούει. Η εσφαλμένη εκπαίδευση βλάπτει τα πέντε κέντρα της ανθρώπινης μηχανής: διανοητικό, κινητι­κό, συγκινησιακό, ενστικτώδες και σεξουαλικό.

Πρέπει ν' ακούμε με αυθόρμητο νου, λεύτερο από νοητικές υποθέσεις, θεωρίες και προθέσεις. Πρέπει ν' ανοιγόμαστε στο καινούργιο με το νου ακέ­ραιο, αδιαίρετο από τη μάχη των αντιθέτων.

 

Η ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΤΟΥ ΟΡΟΥ

Ο Σωκράτης έθετε ως βάση της Διαλεκτικής του, την ακρίβεια του όρου. Στη δική μας Επανάσταση της Διαλεκτικής θέτουμε ως βάση την ακρίβεια του λόγου.

Η λέξη αξιότιμε άνθρωπε, είναι το όργανο της ατομικής έκφρασης και της επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων. Είναι το όχημα της εξωτερικής γλώσ­σας και η εκτόνωση ή εξωτερίκευση της πολύπλοκης εσωτερικής γλώσσας, που μπορεί να χρησιμοποιηθεί τόσο από το Είναι, όσο κι από το Εγώ.

Ο Πλάτωνας, στο διάλογο "Φαίδωνας", εξέφραζε σ' έναν από τους μαθητές του μια θέση περίφημη για το βάθος και την ηθική της λεπτότητα, ως ανθρώπινη αρχή της γλωσσικής ιδιότητας. Λέει τα εξής: "Γνώρι­ζε, αγαπητέ μου Κρίτωνα, ότι το να μιλάει κάποιος κατ' ανάρμοστο τρόπο σημαίνει ότι όχι μόνο διαπράτ­τει ένα σφάλμα σ'αυτό που λέει, αλλά κι ένα είδος βλάβης, που προξενείτε στις ψυχές".

Αν θέλουμε να λύσουμε τα προβλήματα, πρέπει να απέχουμε απ' το να εκφράζουμε μια γνώμη. Κάθε γνώμη μπορεί να διαμφισβητηθεί. Οφείλουμε να λύνου­με ένα πρόβλημα διαλογιζόμενοι σ' αυτό. Είναι ανα­γκαίο να το λύνουμε με το νου και με την καρδιά. Πρέπει να μάθουμε να σκεπτόμαστε αφ' εαυτού μας. Είναι παράλογο να επαναλαμβάνουμε σαν παπαγάλοι τις ξένες γνώμες.

Όταν το εγώ εξαλείφεται, εξαφανίζονται οι αιρετικές διαδικασίες του νου. Γνώμη, είναι η εκπο­μπή μιας άποψης από φόβο ότι ο άλλος είναι ο αληθι­νός και αυτό δείχνει άγνοια.

Είναι, επείγον να μάθουμε να μην ταυτιζόμαστε με τα προβλήματα. Είναι αναγκαίο να αυτο-εξερευνούμαστε ειλικρινά και, μετά να τηρούμε νοητική και λεκτική σιωπή.

 

ΤΟ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟ ΡΟΜΠΟΤ

Το διανοητικό ζώο είναι παρόμοιο με ένα ρο­μπότ προγραμματισμένο από τις ίδιες μηχανικές ρόδες κι επίσης είναι όμοιο με ένα ρολόι επειδή ζει επαναλαμβάνο­ντας κινήσεις των περασμένων υπάρξεων.

Ο άνθρωπος, που λανθασμένα ονομάζεται άνθρω­πος, είναι ένα ψυχολογικό ρομπότ που δεν δρα, τα πάντα του συμβαίνουν. Το Είναι, είναι το μόνο που δρα. Το Είναι κάνει να αναβλύσει αυτό που θέλει διότι δεν είναι μια μηχανική οντότητα.

Πρέπει να πάψουμε να είμαστε ένα διανοητικό ρομπότ, διότι το ρομπότ πάντοτε επαναλαμβάνει τα ίδια, δεν έχει ανεξαρτησία.

Το ψυχολογικό ρομπότ επηρεάζεται από τους νόμους της Σελήνης: Υποτροπή, σύλληψη, θάνατος, μίσος, εγωισμός, βία, έπαρση, αλαζονεία, αυτοσημασία, υπέρμετρη πλεονεξία, κ.τ.λ.

Πρέπει να εργαζόμαστε με τη σεξουαλική υπερδυναμική για να δημιουργούμε ένα μόνιμο κέντρο βαρύτητας και να ανεξαρτητοποιούμαστε από τη Σε­λήνη.

Για να πάψει κάποιος να είναι ψυχολογικό ρομπότ είναι αναγκαίο να κυβερνά τον εαυτό του. Ο Φάουστ το κατάφερε, όχι όμως και ο Κορνήλιος Αγρίππας, διότι κόλλησε στη θεωρία.

Οι άνθρωποι ενδιαφέρονται για το πως θα εκμε­ταλλεύονται τον κόσμο, αλλά πιο σημαντικό είναι η αυτό-εκμετάλλευση, διότι αυτός που εκμεταλλεύεται τον εαυτό του κυριαρχεί τον κόσμο.

Το ψυχολογικό ρομπότ που θέλει να μετατρέπε­ται σε άνθρωπο και μετά σε υπεράνθρωπο, θα πρέπει ν' αναπτύσσει την ικανότητα να συμβαδίζει με τις νότες.

Όταν κάποιος θέλει πραγματικά να πάψει να είναι μηχανή, πρέπει να περνά από την πρώτη κρίση:  ΜΙ-ΦΑ, και μετά από τη δεύτερη κρίση: ΛΑ-ΣΙ.

Το κλειδί των θριαμβευτών για να περνούν τις κρίσεις και να πάψουν να είναι ένα ψυχολογικό ρομπότ είναι: αλλαγή και απόφαση. Όλο το Έργο γίνε­ται σε επτά κλίμακες και αποκτάται ο νιριονισσιανός ήχος του Σύμπαντος.

Η ΟΡΓΗ

Η οργή εξαλείφει την ικανότητα να σκεπτόμαστε και να λύνουμε τα προβλήματα που την προξενούν. Η οργή είναι, προφανώς, μία αρνητική συγκίνηση.

Δύο αντιμέτωπες αρνητικές συγκινήσεις οργής, δεν καταφέρνουν την ειρήνη μήτε την δημιουργική κατανόηση.

Αναντίρρητα, κάθε φορά που προβάλλουμε την οργή σ' ένα άλλο άτομο, προξενείτε μια κατάπτωση της ιδιαίτερης εικόνας μας κι αυτό δεν είναι καθό­λου καλό στον κόσμο των συσχετισμών.

Οι ποικίλες διαδικασίες της οργής οδηγούν τον άνθρωπο σε τρομερές ψυχολογικές, οικονομικές και κοινωνικές αποτυχίες.  Είναι σαφές ότι και η υγεία επηρεάζεται από την οργή.

Υπάρχουν ορισμένοι ηλίθιοι που ευχαριστιού­νται με την οργή, διότι τους δίνει ένα αέρα ανωτε­ρότητας.  Στις περιπτώσεις αυτές η οργή συνδυάζεται με την υπερηφάνεια.

Η οργή συνδυάζεται επίσης συχνά με την έπαρ­ση, τη ματαιοδοξία και ακόμη με την αυτοεπάρκεια. Η καλοσύνη είναι μια δύναμη πολύ πιο συντριπτική από την οργή.

Μία θυμώδης συζήτηση δεν είναι παρά μία διέ­γερση στερημένη πειθούς. Όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με την οργή, πρέπει να αποφασίζουμε, πρέπει να αποφασίζουμε για το είδος της συγκίνησης που μας συμφέρει περισσότερο.

Η καλοσύνη και η κατανόηση αποδείχνονται καλύτερες από την οργή. Καλοσύνη και κατανόηση είναι μόνιμες συγκινήσεις, δεδομένου ότι μπορούν να νικούν την οργή.

Όποιος αφήνεται να ελέγχεται από την οργή καταστρέφει την ιδιαίτερη εικόνα του. Ο άνθρωπος που έχει έναν πλήρη αυτοέλεγχο, θα. είναι πάντα στην κορυφή.

Η απογοήτευση, ο φόβος, ή αμφιβολία και η ενοχή, γεννούν τις διαδικασίες της οργής. Η απογοή­τευση, ο φόβος, η αμφιβολία και η ενοχή προκαλούν την οργή. Όποιος απελευθερώνεται από αυτές τις τέσσερις αρνητικές συγκινήσεις, θα. κυριεύει τον κόσμο. Η αποδοχή αρνητικών παθών είναι κάτι που αντιτίθεται στον αυτοσεβασμό.

Η οργή είναι για τους τρελούς, δεν χρησι­μεύει, μας οδηγεί στη βία, κι αυτή παράγει περισσό­τερη βία.

 

Η ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ

Η προσωπικότητα είναι πολλαπλή και έχει πολλά υπερβάθη. Σ' αυτήν είναι κατατεθειμένο το κάρμα από τις προηγούμενες υπάρξεις, κάρμα σε διαδικασία εκπλήρωσης και αποκρυστάλλωσης του εαυτού.

Οι εντυπώσεις που δεν έχουν υποστεί πέψη μετατρέπονται σε καινούργια ψυχισμικά πρόσθετα, και το πιο σοβαρό σε ποικίλες προσωπικότητες. Η προσωπικότητα δεν είναι ομογενής αλλά ετερογενής και πληθυντική.

Θα πρέπει ο καθένας να διαλέγει τις εντυπώ­σεις κατά τον ίδιο τρόπο που διαλέγει τα πράγματα της ζωής του.

Αν κάποιος ξεχνιέται σε μια δεδομένη στιγμή, εμπρός σ' ένα νέο συμβάν, σχηματίζονται νέα εγώ, κι αν είναι πολύ ισχυρά, σε νέες προσωπικότητες μέσα στην προσωπικότητα. Εδώ βρίσκεται η αιτία πολλών ψυχολογικών τραυμάτων, συμπλεγμάτων (κόμπλεξ) και συγκρούσεων.

Μία αναφομοίωτη εντύπωση που φθάνει να σχημα­τίσει μία προσωπικότητα μέσα στην προσωπικότητα, και που όταν δεν γίνεται αποδεκτή, μετατρέπεται σε μια πηγή τρομακτικών συγκρούσεων.

Δεν γίνονται αποδεκτές όλες οι προσωπικότη­τες που κουβαλάει κάποιος μέσα στην προσωπικότητα, δίνοντας έτσι γέννηση σε πολλά ψυχολογικά τραύματα, συμπλέγματα, φοβίες, κ.τ.λ.

Πρωταρχικά, είναι αναγκαίο να κατανοούμε την πολλαπλότητα της προσωπικότητας, που είναι πολλαπλή αφ' εαυτής.

Είναι, δυνατό να υπάρξει κάποιος που να έχει αποσυνθέσει τα ψυχισμικά πρόσθετα, αλλά αν δεν αποσυνθέτει την προσωπικότητα, δεν θα μπορεί να πετυχαίνει την αυθεντική φώτιση και τη μακαριότητα της ζωής.

Όταν κάποιος αυτογνωρίζεται ολοένα και περισ­σότερο, γνωρίζει ολοένα και περισσότερο τους άλ­λους. Το άτομο με εγώ δεν βλέπει τα πράγματα καθαρά και σφάλλει.  Αυτοί που έχουν εγώ αποτυγχάνουν διότι τους λείπει η κρίση, ακόμη κι αν έχουν τρομερή λογική στις αναλύσεις τους.

Αν δεν αφομοιώνονται οι εντυπώσεις δημιουρ­γούνται καινούργια εγώ. Πρέπει να μάθουμε να επιλέ­γουμε τις εντυπώσεις.

Δεν είναι το θέμα να γίνουμε καλύτεροι, το θέμα είναι να αλλάξουμε. Το Είναι αναβλύζει όταν κάποιος έχει αλλάξει κι έχει πάψει να υπάρχει.

Τα ανεπιθύμητα στοιχεία που κουβαλάμε στο εσωτερικό μας είναι αυτά που ελέγχουν τις αντιλή­ψεις μας, εμποδίζοντας μας να έχουμε μια ακέραιη αντίληψη που θα μας έφερνε μακαριότητα και ευτυχία.

< Προηγούμενο Κεφάλαιο |  Επόμενο Κεφάλαιο >